Ερωφίλη

Ιστορία

Η Ερωφίλη γράφτηκε περίπου το 1595 (αφού αναφέρεται στην επιδημία πανούκλας που έπληξε την Κρήτη ανάμεσα στο 1592 και το 1595) και εκδόθηκε πρώτη φορά το 1637 στη Βενετία. Είναι γραμμένo σε δεκαπεντασύλλαβο ομοιοκατάληκτο στίχο, με εξαίρεση τα χορικά, που είναι γραμμένα σε ενδεκασύλλαβους και διαδραματίζεται στην Αίγυπτο. Το έργο προλογίζεται από τον Χάρο, που αναφέρεται στην κυριαρχία του και στη ματαιότητα της δόξας και των υλικών αγαθών αλλά το πρώτο χορικό τελειώνει με έναν ύμνο στη παντοδυναμία του Έρωτα.

Η κόρη του Φιλόγονου , Ερωφίλη, παντρεύεται κρυφά ένα νέο στρατιωτικό, τον Πανάρετο. Ο Φιλόγονος αποφασίζει να την παντρέψει με ένα βασιλιά της Ανατολής, αντίπαλό του, για να συμφιλιωθεί μαζί του. Αναθέτει λοιπόν στον Πανάρετο να την πείσει. Η δραματική αυτή αντινομία οδηγεί στην αποκάλυψη της σχέσης των δύο νέων. Ο Φιλόγονος εκτελεί τον Πανάρετο και στέλνει στην κόρη του το κεφάλι, την καρδιά και τα χέρια του με σκοπό να της τα προσφέρει ως δήθεν γαμήλιο δώρο. Η Ερωφίλη αυτοκτονεί και οι κοπέλες της ακολουθίας της (όπως ο «χορός» στην αρχαία ελληνική τραγωδία) σκοτώνουν τον απάνθρωπο πατέρα.